ROME

OUDE ROME

De volgende tekst is een uitleg van een zeer complex onderwerp en met meerdere gebeurtenissen zullen zulke gebeurtenissen in de toekomst in aparte posts worden behandeld, met hier slechts een samenvatting van de oorsprong, opkomst en ondergang van het Oude Rome. Goed gelezen.

Als we het over Rome hebben, hebben we het over een van de grootste en belangrijkste beschavingen die tijdens de menselijke geschiedenis zijn opgestegen. Geboren in een klein dorpje, en later de post bezet van een van de grootste rijken van de oudheid, gelegen op het Italiaanse schiereiland, het centrum van de Europese Middellandse Zee, was Rome het centrum van het politieke en economische leven van zijn hele regio.

Een beetje terug in de tijd, een mysterie rondom de Romeinse geschiedenis is de basis. Omringd door legendes en fantastische verhalen vertelt de dichter Virgil in zijn Aeneid dat de Romeinen afstammen van Aeneas, een Trojaanse held, die deze naar Italië zou hebben gevlucht na de vernietiging van Troje door de Grieken in 1400 voor Christus. Volgens de lokaal verteld legende werden de tweeling Romulus en Remus, nakomelingen van Aeneas, in de rivier de Tibre gegooid, in opdracht van Amulius, troon usurpator.

Op het vasteland aangekomen, kregen de tweeling borstvoeding door een wolf en opgevoed door een boer tot hun volwassen fase, toen ze terugkwamen naar Amulius. Met de missie om het Romeinse Rijk te stichten, in 753 voor Christus, na een reeks misverstanden met Remo, werd Romulus uiteindelijk het leven van zijn broer en werd de eerste koning van Rome. Dit is natuurlijk het mythische verhaal van het Romeinse volk, maar wat bekend is, is dat Rome ontstond door de fusie van verschillende kleine dorpen aan de oevers van de Tiberische rivier, en na veroverd te zijn door de Etrusken, in feite een echte stadstaat werd, groeien van daaruit.

Vanaf dat moment, wanneer groei iets opmerkelijks blijkt te zijn in de Romeinse samenleving, rond 753 v.Chr. ontstond een lokale monarchie, die uit drie sociale klassen bestaat:

De patriciërs, die edelen en landeigenaren waren;

° De plebejers, bestaande uit ambachtslieden, handelaars en boeren, dit was de meest voorkomende klasse in Rome.

De cliënten, die woonden in de afhankelijkheid van klanten en plebs, werkten meestal als minderjarige dienstverleners.

In de Romeinse monarchie oefende de koning bestuurlijke en rechterlijke functies uit, naast dat hij werd bijgestaan door de Curiatan Assemblee, bestaande uit dertig families van het volk, had hij in zijn geschiedenis verschillende functies zoals bijvoorbeeld het opstellen van wetten en ratificatie van verkiezingen, en bij Specifieke momenten in de geschiedenis Roman, heeft meer macht dan de Senaat zelf.

De senaat, wat u betreft, bestond uit de Patriciërs, en zij hadden de primaire functie om de koning te adviseren, te helpen bij beslissingen en ook het veto van monarchische wetten te hebben. De Romeinse senaat is het onderwerp van constante studies in zijn respect, omdat hij een instelling was met macht waarvan sommige historici denken dat ze groter zijn dan die van de koning zelf, en een feit dat deze discussie kan herhalen, is dat er in 509 voor Christus een benadering was van de koning met het plebe, dat al enige tijd gaande is, en ongelukkig met zo'n daad, werd de laatste Etruskische koning afgezet door een politieke coup, die het einde van de monarchie markeerde.

Het begon toen met de inzet van de Romeinse Republiek, en betekende dat de Senaat het grootste machtsorgan van de Romeinse politieke klasse was, creëerde ook de uitvoerende positie, gegeven aan de magistraten, bezet door de Patriotten. De Romeinse Republiek (509 voor Christus tot 27 voor Christus) werd gekenmerkt door de strijd tussen Patriciërs en Plebeanen, terwijl Patriciërs probeerden hun dominantie over de armste klassen te vergroten, rechten terug te trekken en belastingen te verhogen, weigerden de Plebeanen passief te accepteren.

Tussen 449 en 287 v.Chr. organiseerden de plebeïrs vijf opstanden die resulteerden in verschillende prestaties: plebe tribunes, de wetten van de XII Tabuas, Liciniaanse wetten en Canuleia Wet. Met deze maatregelen zijn de twee klassen bijna hetzelfde.

Maar het is de moeite waard om op te merken, dat Rome toen al een enorm rijk was, en net als alle andere rijken er omheen besloot een grote campagne van verworvenheden te starten, gekenmerkt door de dominantie van het Iberisch schiereiland, vanaf de vierde eeuw voor Christus, en daarna de oorlogen van Rome tegen Carthago, riep op tot Punische oorlogen (264 tot 146 v.Chr.) die succes hadden vanuit Rome als resultaat, het hele Middellandse-Zeebekken overheersen

Dingen begonnen fout te gaan in de republiek toen er iets begon te gebeuren waarvan we goed weten. Parallel aan wat er meer dan een millennium later in Brazilië is gebeurd, wordt het aantal slaven, wanneer het het het aantal vrije mannen begint te overstijgen, een gebeurtenis die rebelse proporties kan aannemen in elke samenleving, niet anders in Rome. Tussen 73 en 71 v.Chr. schudde en schudde een grote slavenrebellie, geleid door Spartacus, de politieke structuren van Rome. Dat was niet de enige, en tientallen opstanden werden normaal in Rome, en om de situatie in evenwicht te brengen, benoemde de Senaat in 60 v.Chr. drie politieke leiders voor het consulaat, Pompeo, Crassus en Julius Caesar, die het eerste Triunviraat vormden.

De periode was moeilijk en uiteindelijk dwong de politieke krachten om de verdeling van de machten te heroverwegen, en onvrede van de bevolking zorgde ervoor dat de politieke klasse het eens was dat een rijk de beste manier zou zijn om zo'n groot gebied te beheren en met zulke bloemige geesten in zijn bevolking In 27 v.Chr. was er toen de transformatie van de Romeinse Republiek in het Romeinse Rijk, nadat hij als keizer Otavius Augustus (27 v.Chr. tot 14 n.Chr.) de hele Romeinse samenleving reorganiseerde, de verdeling van brood en tarwe uitbreidde naar minder welvarende klassen, waardoor de macht van was lange tijd in strijd met het plebe, en het creëren van openbare vermaak zoals theaters en gevechten met de bedoeling om de bevolking te vermaken en af te leiden, vervolgens benoemen we dit beleid uiteindelijk als brood- en circuspolitiek.

Na Otavius en de zeer succesvolle reorganisatie van het Romeinse Rijk waren er nog verschillende andere keizers, namelijk:

• Tiberius (14 t/m 37);

• Caligulus (37 tot 41);

• Zwart (54 t/m 68);

• Tito (79 t/m 81);

• Trajan (98 t/m 117);

• Adriaan (117-138);

• Frame Aurelius (161 t/m 180).

Uit het jaar 235 d. C, het rijk begon te worden geregeerd door keizers-soldaten, de reden hiervoor was dat er toen meerdere conflicten plaatsvonden, en soldaten met ruime kennis in gevechten werden gekozen om Rome te begeleiden, zo'n periode met nadruk op de derde eeuw, werd gekenmerkt door een militaire anarchie, waar in de periode midden van de eeuw, Rome 26 keizers had, waarbij 24 werden vermoord, en met de dood van Theodosius in 395 d. C, Rome was verdeeld tussen zijn zonen Honorio en Arcadius. Vanaf dat punt blijft Honorio bij het Romeinse Rijk van het Westen, met hoofdstad in Rome, en Arcadius bij het Romeinse Rijk in het Oosten, met hoofdstad in Constantinopel.

Eindelijk in 476 d C, gebeurt gewoon het einde van het Romeinse Rijk van het Westen, en zo'n feit wordt tot op de dag van vandaag door historici gebruikt om het begin van een nieuwe periode, de zogenaamde Middeleeuwen, te kunnen definiëren, met de einde van het machtige Rome, alleen het Romeinse Rijk over van het Oosten.