Bloemen Boodschap

We komen allemaal op een punt in ons leven waar we iets of iemand mogen loslaten omdat het Leven dit van ons vraagt om verder te kunnen.

Zodat een positieve groei en verandering kan plaatsvinden.

Mijn kijk op loslaten:
Persoonlijk geloof ik niet helemaal in de traditionele wijze van loslaten, als in de zin van: je zegt tabee tegen iemand en dat is het. Voor eens en voor altijd. ‘Je moet gewoon even door die pijn heen.’

Waar ik in geloof is:
Als loslaten te moeilijk is, dan is er iets in jezelf dat nog stevig aan iets of iemand vasthoudt. Voor mij betekent loslaten meer bewustzijn leggen op waarom je zo stevig vasthoudt en op hetgeen dat losgelaten wil worden.

Loslaten kan moeilijk zijn omdat we een vals verhaal plakken op wat er werkelijk aan het gebeuren is. We houden ons vast aan dit verhaal.

Zodra een vertrouwde situatie wijzigt, wordt de angst in ons zo actief, dat het vol overtuiging een verhaal zal vertellen waarmee het je weg wil houden van verandering.

Angst zegt bijvoorbeeld: “Als ik hem loslaat, dan ben ik hem voor altijd kwijt. Of dan krijg ik alleen maar meer pijn. Ik moet dit dus voorkomen. Ik mag hem niét loslaten.”

Met als gevolg dat je hard vecht tegen wat het Leven op dit moment van je vraagt. Er kunnen vele ruzies tussen jou en de ander ontstaan en je raakt uiteindelijk uitgeput van het vechten.

Als je, voor een moment, het Loslaten een stem geeft om te spreken, zal langzaam het verhaal in jou zo veranderen dat de grip waarmee je iets of iemand vasthoudt, losser wordt.

Daarna zal de pijnlijke situatie in jou als vanzelf loslaten, in plaats van dat jij geforceerd die stap moet nemen als je er nog niet klaar voor bent.