Ben 3 jaar vervreemd
Ben 3 jaar vervreemd. Aan de kant gezet en er vervolgens de schuld van gekregen.
Nooit gedacht dat dit mij zou overkomen, omdat ik zielsveel van haar hield ( en nog )en er nooit aan heb getwijfeld dat zij hetzelfde voelden. Was niet perfect, maar was eerlijk en deed mijn best. Probeer mijn leven privé te houden, neem niets aan, zorg voor mezelf op dagen en momenten dat ik verdrietig ben.Trots op mezelf dat ik dit verdriet overleef. Definieer mezelf nog steeds als moeder, omdat ik dit een antal decenia lang elke dag heb gedaan, zou belachelijk zijn om anders te beweren.
Echter....
Dit leven is mijn enige op aarde, ben aan mezelf verplicht om mijn fantastische, gebroken, imperfecte en warme zelf te blijven. Niet toe te staan dat mijn kind mijn spirit afpakt.
Dat recht heeft zij niet om te doen...
Als de moeder in haar leven, ongewenst of niet, zal die macht niet aan haar geven.
Wees dapper, houd het hoofd hoog en zoek plezier en vrede..!
Reacties
Een reactie posten