Universal Soldier (1992)


 Een eliteteam van soldaten is ingezet tegen terroristen, waarbij ze verbazingwekkende fysieke vaardigheden gebruiken om ze te overwinnen. Victoria, een verslaggever, volgt hen en ontdekt een deel van hun geheim. Wanneer een van de teamleden haar cameraman vermoordt, probeert ze te ontsnappen. Luc, een van de soldaten, begint flashbacks te krijgen en draait zich om en helpt haar terwijl de rest van het team volgt om hun geheimen te beschermen.

Bijna menselijk...Bijna perfect...Bijna onder controle.


Muscles from Brussels en het Zweedse oorlogsschip Dolph Lundgren werken samen als bovenmenselijke soldaten die in deze film uit Vietnam tot leven zijn gewekt. Ik weet niet precies wat ze doen – ik lette niet op. Maar ik weet vrijwel zeker dat het iets te maken heeft met worstelen met het gehoorzamen van de bevelen van hun commandanten en flashbacks naar hun vorige levens. Wat ik weet, is dat ze veel vechten. Ze vechten ook tegen burgers. Ze vechten zelfs tegen elkaar, en dan wordt het heel vermakelijk.

Ik weet niet meer wie, maar een andere filmcriticus verwoordde het het beste toen hij aangaf hoe anders Universal Soldiers was dan de gemiddelde sciencefictionfilm. Om dit samen te vatten: waar de meeste sciencefictionfilms op het punt komen dat alle complexe wetenschap door een briljante professor moet worden uitgelegd, biedt Universal Soldiers simpelweg de verklaring "we hebben hun lichamen overgeladen om dood vlees in levend weefsel te veranderen." En zo werden dode soldaten gereanimeerd tot bovenmenselijke moordmachines. Briljant. Er is geen pretentie - neem het of laat het.

Het is geen super goede film, maar ook al is het acteerwerk verschrikkelijk, is het script een grap en zijn de dialogen stom, het is nog steeds een klassieker naar mijn mening. Er waren een paar opzettelijk grappige momenten, zoals toen Van Damme in het restaurant was en tien maaltijden van "de special van de dag" at en iedereen naar hem staarde. Als je dit soort dingen niet grappig vindt, moet je het puur met een knipoog bekijken en gewoon genieten van de hersenloze actie in de stijl van begin jaren 90 en de goedkope explosies. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final