Dagkaart uit het Orakel van de Zeemeerminnen

De zeemeerminnen zingen:
Wat betekent het om geen leiding te hebben, geen zelfbeschikking, geen gevoel van kracht? Het ontneemt je altijd je kracht... dus deze kaart nodigt je uit om na te denken over de vele aspecten van loslaten en, zoals zoveel van jullie mensen zeggen, zo vaak is het een cliché geworden: `ga met de stroom mee'. Soms laten wij zeemeerminnen een poosje alles los ten behoeve van onze kracht en ons doel, vooral als het een roerige tijd is geweest en we zwak zijn. Dus de kaart 'Op drift' suggereert dat je de neiging hebt op dit moment helemaal geen moeite te doen... dat je veilig kunt zijn en je mag laten drijven, maar het hangt af van het getij en de cycli, van de golven en de wind om je bestemming te bepalen. Het kan ook aangeven dat er op dit moment niets dringend voor je is - dat je bereid bent om totaal meegaand te zijn om te zien wat er vervolgens gebeurt - en dat is ook een keus. Je kunt altijd roeien. Je kunt ook kiezen om te gaan liggen, je gezicht naar de wolken te keren en het water uit de hemel te drinken wanneer het gaat regenen, om toe te staan dat het lot voor jou wordt bepaald. En soms is dit terecht en goed, soms maakt het je nederig en schept het wijsheid... de wijsheid die komt door goed te kijken en stil te zijn en het gevoel jezelf van jezelf offeren aan een macht die groter is dan jezelf. Er is niet langer een anker. Er is geen zeil. Er zijn geen riemen. En er is geen kaart. Er is alleen de dobberende wereld, waarvan jij een deel bent.

Waarzegging:
Weigeren om dingen te veranderen - jezelf toestaan je over te geven aan de situatie en te zien waar dit toe leidt. Een soort van vredige passiviteit, en net als een oceaan, de getijden namens jou een beslissing laten nemen. Dit kan ook een aanwijzing zijn dat je geen beslissingen wilt nemen, dat je je alleen mee wilt laten gaan en je laat drijven, en de uitkomst laat zijn voor wat die is. Je gaat niet vooruit, maar trekt je ook niet terug... het is alleen maar een accepteren van alles wat er gebeurt op het moment zelf, een bijna onmerkbare bereidheid om het getij en de stroom je te laten brengen waar ze willen. Je bent op dreef... en je lijkt een beetje op Odin, die aan de boom van het leven hangt. Word jij meegenomen naar de kust? Blijf je op zee? Vervloei je langzaam en sterf je weg? Wat zou je moeten doen? Die vraag stel je zelfs jezelf niet. Het lijkt dat je de machtige keus hebt gemaakt... om uit te stellen, te rusten. Om het niet te doen. Om het niets-doen. Om wat om je heen is toe te laten, om voor nu je eigen lot te bepalen.