Vleugels van Liefde

 "Vleugels van Liefde"

Ze zat op een bankje, net buiten de stad.
Naast haar lag een brief, niet verstuurd.
Voor haar uit zweefde een vlinder – licht, vrij, ongrijpbaar.
Hij herinnerde haar aan hem.

Ze had hem lief met een intensiteit die woorden niet konden vangen.
Maar hij droeg rusteloosheid in zijn hart,
alsof hij altijd onderweg was naar iets wat nog niet bestond.
En telkens als hij bleef, voelde zij zijn vleugels bekneld.

Op een avond, toen de maan hoog stond en de wereld stil leek,
keek hij haar aan met die ogen die alles zeggen zonder een woord.
Ze wist het toen:
echte liefde houdt niet vast.
Echte liefde fluistert: "Ga maar. Vlieg maar. En als je ooit terugkomt, ben ik hier."

Dus ze liet hem gaan.
Niet zonder pijn, maar ook zonder bitterheid.
Want liefde is geen bezit.
Liefde is een kracht die bevrijdt – jezelf én de ander.

Jaren gingen voorbij.
Soms hoorde ze niets. Soms een kaart, een foto, een lied.
Maar in haar hart bleef iets zachts bestaan. Geen gemis, maar een herinnering
aan hoe liefde vleugels werd
in plaats van kettingen.

En terwijl de vlinder voor haar danste,
glimlachte ze.

Soms is liefde… loslaten,
zodat de ander eindelijk kan vliegen.
En jij –
kunt leren dansen met de wind die hij achterliet.