Soms gaat de diepste eenzaamheid niet over alleen zijn

 "Soms gaat de diepste eenzaamheid niet over alleen zijn; het gaat over vergeten worden. Je ziet hoe mensen verdergaan, hoe hun leven zonder jou doorgaat, en jij achterblijft, als een boek dat niemand meer wil lezen. Je verlangt ernaar dat iemand zich herinnert, contact met je opneemt, zegt dat hij je mist, maar de telefoon rinkelt nooit, de deur gaat nooit open. Je voelt je als een relikwie uit een verleden waar niemand zich meer aan wil herinneren, een vervagende foto in een vergeten album. En in dat besef begrijp je dat de wereld misschien prima zou kunnen voortbestaan ​​zonder jou, en die waarheid voelt als een last die je nauwelijks kunt dragen." – Atticus