Dag Boodschap
Daar is een diepe behoefte aan. Dicht bij jou zijn. Even niet bezig met de verlangens van de ander. De behoeftes van de ander. Gewoon even helemaal bij jou zijn. Jouw geluid. Jouw stem. Jouw hart. Jouw ademhaling. Jij. Want in alles wat je ooit deed, heb je veel ingeleverd. Dat weet je nu. Dat heb je gezien. En dat weten daalt steeds een beetje meer in. Stukje bij beetje. Het maakt dat dingen wegvallen waar je eerst zoveel waarde aan kon hechten. Wat voor jou maakte dat je in verbinding kon zijn met de ander. Maar zoals deze herfst je laat voelen is dat het tijd is om naar binnen te gaan.
Het gaat heel erg om de balans. Alles wat niet in balans is in jou en in jouw leven laat zich zien. Waar heb je teveel gegeven en te weinig ontvangen. Waar voel je je fijn bij en wat is zwaar voor jou om te doen. Iets wat zwaar voelt, daar vraagt het nog aandacht. Is dit werkelijk wat nog past bij jou of is het tijd om het te laten gaan? Zoals de blaadjes van de bomen loslaten omdat het zich niet meer kan vernieuwen, zo zal je nu ook in jouw leven de vraag krijgen wat voor jou van waarde is om te houden en wat niet. Je kunt blijven hangen in het bekende. Je kunt vast willen houden aan dat wat al zo lang bij je is. Maar wanneer je voelt dat het werkelijk jou niets meer oplevert is dat wat je mag laten gaan lief mens. Hoe lastig dat ook voor je is. Want als iemand loyaal wil blijven ben jij het wel. Maar wanneer het niet gezien wordt voor wat het is, is het dan wel de moeite waard? Of mag je het vrijlaten zodat het een andere vorm kan krijgen zonder dat je vasthoudt aan het beeld wat je had? Laat maar gaan. Jij kunt dit. Laat je maar vallen in het grote onbekende. Wetende dat de landing altijd zacht zal zijn, omdat jij aan die andere kant klaar staat om jou op te vangen.
Reacties
Een reactie posten