Veertig vrouwen

Veertig vrouwen zitten gevangen in een collectieve kooi in een kelder, onder het toezicht van bewakers die altijd zwijgen. Op een dag klinkt er mysterieus een sirene, de bewakers vluchten en de poorten gaan open. Onder de gevangenen bevindt zich een meisje zonder naam dat het leven buiten alleen kent door de herinneringen die andere vrouwen willen delen. Zij is degene die te veel gevangenen op de vlucht leidt, alleen om een onherbergzame en onbekende plek te vinden. Nu, alleen op elkaar rekenen, zullen ze opnieuw moeten leren leven en een andere uitdaging aan moeten gaan: absolute vrijheid.

Het boek 'I Who Never Knew Men', uitgebracht door Uitgeverij Dublinense werd geschreven door Jacqueline Harpman (1929-2012), Belgische psychoanalist van Joodse afkomst. Zijn leven werd in de jeugd gekenmerkt door de nazi-invasie van het land, waardoor zijn familie tot het einde van de oorlog naar Casablanca moest vluchten.

Na haar studie Franse literatuur begon ze haar medische carrière, maar kreeg tuberculose en kon haar studie niet afronden. Hij studeerde psychologie en daarna psychoanalyse, die hij vanaf daar tot aan zijn dood beoefende. Hij publiceerde zijn eerste werk in 1958 maar stopte met schrijven na acht jaar; hij hervatte zijn literaire carrière twee decennia later en bracht vijftien romans uit, die hem in 1996 verschillende literaire prijzen opleverden, waaronder de Medische

Afbeelding Beschrijving: foto in donkerblauw en wit. Dit is een portret van de schrijver Jacqueline Harpman. Ze heeft grijs haar en kort. Kijkt recht in de camera, draagt een blouse met hoge kraag en houdt een sigaret vast. Op de achtergrond, witte muren aan de rechterkant, is een raam.