Zij noemde mij Kruizemunt

 Met het boek Zij noemde mij Kruizemunt sluit Abeltje Boerstra (73) haar turbulente jeugd, heftige huwelijk en ruzies met haar drie kinderen – onder wie gewichtsconsulent Sonja Bakker – af.

“Na de scheiding is het bergafwaarts gegaan tussen mij en de kinderen.”

TRAUMA
Dat Abeltje een bewogen leven heeft gehad, is een understatement. Met een vader die haar mishandelde, een ex-man met narcistisch gedrag en kinderen die haar niet meer willen spreken, was het een turbulent bestaan. “Ik heb altijd gefocust op de ander, omdat mij thuis was geleerd constant op mijn hoede te zijn. In mijn huwelijk met mijn ex-man nam ik dat ook mee. Ging hij links? Dan deed ik dat ook, want anders kregen we ruzie”, aldus Abeltje.

“Op mijn zeventigste besloot ik alle gebeurtenissen op te schrijven. Dit voelde als therapie. Als mijn kinderen het boek samen met mij hadden gelezen, had ik het waarschijnlijk nooit gepubliceerd. Mijn doel is nu om andere vrouwen te helpen die hetzelfde meemaken als ik heb meegemaakt. Ook wil ik gezinnen een steuntje in de rug geven, daarom gaat een deel van de opbrengst naar het Ronald McDonald Kinderfonds.”

DROOMGEZIN
“Alhoewel de vader van mijn kinderen slecht voor mij was, heb ik dit nooit aan hen laten merken. Ik deed net alsof we een droomgezin waren. En ik wilde daar ook graag in geloven. Mijn middelste dochter Sonja was destijds degene die zei: ‘Mama, je moet bij hem weg hoor, want je gaat helemaal kapot'”, vertelt Abeltje.

“Toch kwam ze na de scheiding niet in mijn appartement wonen, maar in het grote huis van mijn ex-man. Ik durfde niks te zeggen. Bang om haar te verliezen. Hun vader had nooit de behoefte om met kleine kinderen op vakantie te gaan en had al helemaal geen zin in ouderavonden. Ik zei altijd dat papa centjes moest verdienen voor ons, maar eigenlijk zat hij tot laat in de kroeg.”

RUZIE
Na de scheiding koos Abeltje voor zichzelf. “Ik stond weer op eigen benen, knipte mijn haren kort en veranderde mijn outfits. Mensen herkende mij niet meer. Een nieuw begin. De kinderen zagen dat ik mij wel redde en zagen papa als het slachtoffer. Dat ik hem dit kon aandoen”, vertelt Abeltje.

“Na de scheiding is het bergafwaarts gegaan tussen mij en de kinderen. Zij zagen mij als de boeman die hun leven verpestte. Ik wrong mezelf in allerlei bochten om de verstandhouding met mijn kinderen goed te houden. Mensen zeiden weleens: ‘Leuk zeg, zo’n beroemde dochter!’ terwijl ik haar al jaren niet had gezien.”

VERZOENING
“Toen mijn tweede man plots overleed, dacht ik: het moet goed komen met Sonja. Na slechts één telefoongesprek zaten we – na acht jaar – weer met ze tweeën gezellig voor de open haard. Bij het verdelen van de erfenis van mijn ex-man escaleerde het helaas opnieuw. Sindsdien spreek ik mijn oudste dochter nog, maar mijn zoon en Sonja niet meer.”

Abeltje hoeft geen contact meer met haar kinderen, die fase is ze voorbij. “Ik ben allang niet meer boos op ze. Met mijn boek wil ik vooral meer duidelijkheid scheppen over ouderverstoting. Reacties als ‘zo fijn dat je de zwijgcultuur doorbreekt’ stromen binnen. Dat geeft een goed gevoel.”

Het boek Zij noemde mij Kruizemunt is nu online en in winkels verkrijgbaar.

Bron: tijdschrift Linda