Corsage

Corsage - de metaforische titel komt van de Franse term voor het lijfje van een kledingstuk, en dus in het verlengde van de banden die onze heldin binden - behoort tot de stijl van Europese filmdrama's die proberen de levens van beruchte vorsten af ​​te schilderen als saaier en saaier. zonder betekenis dan we zouden verwachten. De Oostenrijkse filmmaker Kreutzer steekt de draak met haar personages door anachronismen te gebruiken (bijvoorbeeld 20e-eeuwse popsongs zoals "As Tears Go By", uitgevoerd door muzikanten in het paleis) en fictieve relaties te verzinnen, zoals in Sisi's interactie met Louis le Prince, een vroege uitvinder van filmfotografie.

Maar de humor raakt begraven in de verstilde, onderdrukte sfeer van het formele dagelijkse leven van de keizerin. Lang voordat Elisabeth in Italië een anker op haar rug laat tatoeëren en zich van de boeg van een oceaanstomer stort, is zelfs de meest gefascineerde waarnemer tot de conclusie gekomen dat ze terminaal verstikt is. Corsage is noch humoristisch, noch wreed genoeg om de midlifecrisis van de keizerin naar een hoger niveau te tillen. Uiteindelijk raakt het stilletjes zonder benzine en is het voorbij.

Een hele slechte film en als je fan bent van Sisi moet je dit niet kijken, je hersenen worden gewoon geëuthanaseerd. Wat een bud film zeg !