Anne Louise Amaral, Syllogismen

Mijn dochter vroeg me
wat een leven lang
En ik zei hem dat het voor altijd is.
Natuurlijk lieg je,
maar ook de begrippen oneindigheid
zijn anders: vroeg ze daarna
wat voor altijd was
en ik kon het niet in universums plaatsen
parallellen, in conjuncties en disjuncties
van ruimte en tijd,
zelfs niet in de dood.
Al het leven is tot de dood,
maar ik wist dat de vraag onvermijdelijk was
nxt: wat is er om te sterven?
Dus ik zei voor altijd
Het was zo wijd, ik opende mijn armen wijd,
leidde haar af met halfweg spel.
(Aan het einde van alle wedstrijd,
dat zei je me morgen
wilde een leven lang bij me zijn).
Anne Louise Amaral, Syllogismen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final