Johannes van Aragon

 Johannes van Aragon werd geboren in El Pobo, Aragon, in het jaar 1301. Hij was de zoon van koning James II van Aragon en zijn tweede vrouw, Blanca van Anjou. Van jongs af aan toonde hij een duidelijke neiging tot religieus leven, dus zette zijn vader hem op dit pad.

Op 10-jarige leeftijd kreeg Johannes de tonsuur handen van paus Clemens V in Avignon, Frankrijk. Kort later, in 1313 gaf de paus hem zelf het arcediantaat van Guadalajara in de Kerk van Toledo. Gedurende zijn jeugd en jeugd verzamelde hij talrijke prediken in kerken in Castilië en Aragon, waardoor hij de basis legde voor een welvarende kerkcarrière

In 1319, op slechts 18 jaar oud, werd Juan van Aragon benoemd tot aartsbisschop van Toledo, een van de belangrijkste en prestigieuze posities in de Spaanse kerkelijke hiërarchie. Deze aanstelling maakte hem een sleutelfiguur in het politieke landschap van die tijd, terwijl hij ook de positie van kanselier Burgemeester van Castilië schepte, waardigheid inherent aan het aartsbis

Zijn positie was echter niet zonder uitdagingen. Hij werd geconfronteerd met spanningen met de koning van Castilië, Alfons XI, die de macht van het aartsbisdom probeerde te beperken. Deze verschillen brachten hem ertoe om in 1327 ontslag te nemen als kanselier.

Ondanks de politieke problemen bleef Johannes van Aragon een relevante rol spelen in de Kerk. In 1327 werd hij benoemd tot patriarch van Alexandrië en beheerder van het hoofdkwartier van Tarracona. In deze rol bijeengeroepen en voorzitter hij vijf bijeenkomsten tussen 1323 en 1326, waaronder twee provincieraden en drie synoden. Deze bijeenkomsten behandelden verschillende pastorale kwesties en droegen bij aan de versterking van de kerkorganisatie op het Iberisch Schiereiland.

Johannes van Aragon viel niet alleen op door zijn politieke en kerkelijke werk, maar hij wijdde zich ook als een productief schrijver en theoloog. Hij schreef verschillende verhandelingen over de christelijke leer, waaronder werken als "Reading super Sententiarum" en "Summa de vitiis et virtuutibus". Zijn eruditie en oratoriumvaardigheid maakten hem tot een van de bekendste predikanten van zijn tijd, met meer dan honderd preken.

Juan de Aragon overleed in El Pobo, Teruel, op 19 augustus 1334 op 33 jaar leeftijd. Zijn figuur liet een onuitwisbare stempel achter op de geschiedenis van Spanje, zowel voor zijn rol als aartsbisschop van Toledo en patriarch van Alexandrië, als voor zijn waardevolle intellectuele en theologische bijdrage.