Dromen

 DROMEN: de bakermat van creativiteit

De diepe non-remslaap versterkt herinneringen. Maar de remslaap biedt daarnaast het meesterlijke voordeel dat hij die basisingrediënten op allerlei nieuwe manieren samenbrengt en vermengt. Tijdens de droomslaap overpeinzen je hersenen alle opgedane kennis en leiden daaruit overkoepelende patronen en overeenkomsten af: ‘de essentie’ van de vele herinneringen in je bovenkamer. Je ontwaakt met een compleet herzien denkraam dat problemen weet op te lossen die voorheen onoplosbaar waren. Wat dat betreft is dromen tijdens de remslaap een soort informatie­alchemie. Dit droomprocedé, dat ik ‘ideathesie’ zou willen noemen, heeft voor revolutionaire sprongen voorwaarts in de wetenschap gezorgd. De beste manier om te illustreren hoe superslim we dromen, is waarschijnlijk het elegante antwoord op de vraag hoe al onze kennis in elkaar past.

Wist je dat ‘Yesterday’ en ‘Let It Be’ van Paul McCartney ontstaan zijn in zijn slaap?
Over ‘Yesterday’ vertelt hij dat hij tijdens de opnames voor de verrukkelijke film "Help" bij familie op een zolderkamertje logeerde op Wimpole Street in Londen. Toen hij op een ochtend wakker werd, bleek hij door een droom geïnspireerd: Ik werd wakker met een prachtige melodie in mijn hoofd. Ik dacht: dat klinkt mooi, eens proberen of het wat is. Rechts naast mijn bed stond een piano. Ik stapte uit bed, ging erachter zitten, vond het G-akkoord, vond de fis-mineur zeven – en die leidt je dan weer via de B naar e-mineur en ten slotte terug naar E. Het is allemaal heel logisch. Ik vond het een mooie melodie, maar omdat ik haar gedroomd had, kon ik maar moeilijk geloven dat ik haar zelf verzonnen had: ‘Nee, ik heb nog nooit zoiets geschreven.’ Maar dat was wel zo, het was een soort magie.