Encaustic art Dagkaart


Soms wil ik van de aardbol verdwijnen.
Vliegen naar de sterrenhemel hier ver vandaan.
Zwevend tussen al die mooie lichtbolletjes en briesjes die als een warme deken langs mijn gezicht gaan.
Ze fluisteren zachtjes mijn naam en zeggen lieve woordjes tegen mij.
Ben je even thuis gekomen mijn lieve kind?
Vertrouwd en veilig zweef ik daarboven en kijk ik moeder Aarde in haar lieve ogen aan.
Ik weet dat het weer tijd is om naar huis te gaan.
Weer opgeladen klap ik mijn vleugels in en ga terug. Daar waar mijn familie op mij wacht en de zon in mijn ogen schijnt. Er wordt naar mij gelachen en ik voel dat mijn mooie taken hier op aarde nog lang niet voldaan zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final