Maria Valeria Matilda Amalia van Habsburg-Laurena en Wittelsbach

 Maria Valeria Matilda Amalia van Habsburg-Laurena en Wittelsbach, geboren op 22 april 1868 in Buda, Hongarije, was de jongste dochter van Keizer Francis Jozef I van Oostenrijk en de beroemde Keizerin Elizabeth, bekend als Sissi. Sinds haar geboorte werd Maria Valeria beschouwd als het "Hongaarse kind" van de familie vanwege haar geboorte in Hongarije en de bijzondere genegenheid die haar moeder had voor dat land. Dit feit heeft haar opleiding en haar daaropvolgende relatie met Hongarije diep beïnvloed.

In tegenstelling tot haar oudere broer en zus had Maria Valeria een jeugd die relatief vrij was van de strenge regels van het Weense hof, dankzij de wens van haar moeder om haar te beschermen tegen dezelfde druk die zij had geleden. Keizerin Elizabeth nam persoonlijk de leiding over haar opleiding, voornamelijk onderwezen in de Hongaarse taal en met een focus op de Hongaarse cultuur en tradities, wat de banden van Maria Valeria met Hongarije verder versterkte.

In 1890 trouwde Maria Valeria met aartshertog Francisco Salvador van Oostenrijk-Toscane. Het huwelijk was erg gelukkig en vruchtbaar, met het stel kreeg tien kinderen. Gedurende haar hele huwelijk heeft Maria Valeria zich toegewijd aan haar familie en verschillende liefdadigheidsactiviteiten, met een sterke inzet voor het helpen van mensen in nood en het ondersteunen van sociale initiatieven, met name op het gebied van onderwijs en gezondheid.

Maria Valeria en haar familie woonden in het kasteel Wallsee in de regio Neder-Oostenrijk. Daar wijdde zij zich aan het beheer van haar eigendommen en het welzijn van de plaatselijke gemeenschap. Ze stond bekend om haar nabijheid tot de inwoners van de regio en haar bereidheid om te luisteren en te helpen met het oplossen van hun problemen. Haar toewijding aan het platteland en haar afwijzing van Weense hofflanten leverden haar het respect en genegenheid van velen op.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog kregen Maria Valeria en haar familie te maken met de problemen en veranderingen die alle Europese adel aantastten. Ondanks tegenslag bleef zij haar liefdadigheidsactiviteiten en steun voor gewonde soldaten en families die getroffen waren door de oorlog. Haar kracht en vastberadenheid in deze moeilijke tijden weerspiegelden het sterke en medelevende karakter dat ze gedurende haar leven had ontwikkeld.

Maria Valeria overleed op 6 september 1924 in Wenen. Zijn nalatenschap leeft niet alleen voort als lid van het Huis Habsburg, maar als een figuur die zich toegewijd is aan filantropie en het welzijn van zijn gemeenschap. Maria Valeria is herinnerd aan haar liefde voor Hongarije, haar toewijding aan familie en haar liefdadigheidswerk, een voorbeeld van hoe adel zich kan vertalen in dienst en toewijding aan anderen. Haar leven blijft een bron van inspiratie voor diegenen die medeleven en gemeenschapsdienst waarderen.