ZE WAS DE POËZIE
ZE WAS DE POËZIE.
Ze verborg haar woorden onder haar kussen.
In de tweede la van kersen dressoir.
Ik zou ze niet laten ontglippen van de pagina's van de boeken.
Ze zou ze stelen van mensen die langs haar liepen en geen berouw voelden.
Verstop ze in de koelkast om ze vers te houden. Zoals sla.
Ik zou ze in kleipotten planten en geduldig wachten tot ze bloeien.
Raap ze op terwijl je door de grote stad dwaalt.
In de kathedralen . In de steegjes van de smalle steegjes wijken Op de fronten van de gevels van de pompbalingebouwen. Zelfs in de liften die haar naar het vizier brachten om haar ogen te rusten. Bij de geborduurde stenen musea en monumenten
Woorden kwamen uit haar halslijn. Twee tassen met boodschappen. Van gekleurd haar papaver kleur. Van het lachen.
Hij kwam in haar leven en het was liefde op het derde gezicht.
Hij beloofde haar de wereld van jou.
Ik heb haar een serenade gegeven.
Maar ze vertelde hem alleen jammer genoeg dat liefde onmogelijk was
Zij was de poëzie die hij niet kon lezen.
Juffrouw Geraldes
Reacties
Een reactie posten