My Life , My Blog

Een kerstengel, zacht en teer, Daalt neer met vleugels vol sfeer. Een boodschap van vrede en licht, Verlicht de wereld in het kerstgedicht. Met gouden halo, stralend en puur, Brengt ze liefde, elk hart aan het vuur. In de stilte van de kerstnacht zo klaar, Is de engel een baken van hoop daar. Tussen kerstballen en sneeuwvlokken fijn, Waar de engelwensen als sterren schijnen. Op deze feestelijke, betoverende dag, Moge de kerstengel jouw pad vermag.

  Het is de lente van 1938 en drie generaties van de familie Kurc doen hun best om een ​​normaal leven te leiden, zelfs terwijl de schaduw van de oorlog dichterbij komt. Aan de familietafel van de Seder wordt er gesproken over nieuwe baby's en ontluikende romantiek, niet over de toenemende ontberingen die Joden bedreigen in hun geboortestad Radom, Polen. Maar binnenkort zullen de verschrikkingen die Europa overvallen onontkoombaar worden en zullen de Kurcs naar de verste uithoeken van de wereld worden geslingerd, waarbij ze allemaal wanhopig proberen hun eigen weg naar veiligheid te vinden. Terwijl de ene broer of zus gedwongen wordt te verbannen, probeert een ander het continent te ontvluchten, terwijl anderen worstelen om aan een zekere dood te ontsnappen, hetzij door slopende uren te werken op lege magen in de fabrieken van het getto of door zich te verstoppen als niet-Joden in het zicht. Gedreven door een onwrikbare wil om te overleven en door de angst dat ze elkaar misschien n...

  De Prins Hendrikkazerne werd tussen 1909 en 1911 gebouwd in opdracht van het Ministerie van Koloniën als Opleidingsschool voor soldaten en onderofficieren van het KNIL naar een ontwerp van architect Jo Limburg in de stijl van het rationalisme, en is vernoemd naar Hendrik van Mecklenburg-Schwerin die zelf de eerste steen legde. Het Korps Koloniale Reserve verhuisde van de Waalkazerne in de Benedenstad naar deze kazerne in Nijmegen-Oost op de hoek van de Dommer van Poldersveldtweg en de Daalseweg in 1911. Met de verhuizing waren bijna alle activiteiten van de Koloniale Reserve in Nijmegen ondergebracht: werving en selectie, opleiding, de verzorging van uitzending en afhandeling van de teruggekeerden en gezondheidszorg voor zieken en gewonden. ( Tekst WikiPedia ) ( Prentbriefkaart Regionaal Archief Nijmegen )

  Geduld bezocht me En herinnerde me eraan Dat goede dingen tijd nodig hebben om te groeien En stabiliteit brengen. Vrede bezocht me En herinnerde me eraan Dat ik kalm kan blijven, ongeacht de chaos. Hoop bezocht me En herinnerde me eraan Dat betere tijden voor me liggen. Nederigheid bezocht me En herinnerde me eraan Dat het niet gaat om mezelf kleiner maken, Maar om anderen te dienen. Vriendelijkheid bezocht me En herinnerde me eraan Zachter en vergevingsgezinder te zijn, voor mezelf en anderen. Zelfvertrouwen bezocht me En herinnerde me eraan Mijn talenten te omarmen en niet te verbergen. Focus bezocht me En herinnerde me eraan De oordelen van anderen los te laten en op mezelf te richten. Vrijheid bezocht me En herinnerde me eraan Dat alleen ik controle heb over mijn gedachten en welzijn. Liefde bezocht me En herinnerde me eraan Dat het in mijzelf te vinden is.

We zijn hier bij de Groesbeekseweg waar de bouw van de Snijderskazerne in volle gang is. De kazerne werd in 1906 geopend en ligt met de gelijkende Krayenhoffkazerne aan de Groesbeekseweg en Gelderselaan. Jan Pieter Koolemans Beijnen ijverde voor de kazernes. Beide kazernes zijn in Hollandse Neorenaissancestijl gebouwd naar ontwerp van Arie Vogelenzang op basis van specificaties van Willem Dudok. De bouw werd uitgevoerd door aannemer Wassink uit Velp. De kazerne werd geopend als Tweede Infanterie Kazerne en werd in 1934 vernoemd naar Cornelis Jacobus Snijders. In 1951 werd het complex, samen met de nabijgelegen Prins Hendrikkazerne en Krayenhoffkazerne, in gebruik genomen door de Luchtmacht Instructie en Militaire Opleidingen School (LIMOS) en vanaf 2002 is het complex een woongebied geworden. Er omheen staat nog het originele hekwerk dat samen met de twee kazernes een rijksmonument is. ( Tekst WikiPedia ) ( Zwart-wit foto Regionaal Archief Nijmegen )

Ga tot het uiterste, is het eerste wat ik doorkrijg bij deze legging. Ga tot het uiterste om een beslissing te kunnen nemen. Vele onder ons staan voor een tweesprong en weten op dit moment niet goed waarheen (en nu krijg ik een nummer van Mama's jasje door maar ben de titel even kwijt) Welke weg kies je? Blijf ik de oude vertrouwde weg volgen of ga ik een hele nieuwe weg op? Meestal is het dan ook een strijd tussen je hoofd en je hart. Dat kan ook heel lastig zijn want dat maakt de keuze er niet makkelijker op . Maar weet dat je sterk genoeg bent om de juiste keuze te maken. Vertrouw op je gevoel, je intuïtie. Overstijg je ego. Dit gaat zorgen voor meer evenwicht en rust. Het nummer waar ik het net over had noemt "Zo ver weg" Passionele nachten in het heetst van de strijd. Die tedere momenten die iedereen ons benijdt. We staan nu voor een tweesprong en we weten niet waarheen. Ach, zouden we niet beter blind zijn voor de wereld om ons heen. Refrein Want ik wil jouw schoude...

Een van de meest ontroerende woorden die ik ooit heb gelezen, zijn die van Albert Camus: *"Niemand weet dat sommigen enorme inspanningen leveren om gewoon gewone wezens te lijken."* Wat een diepgaande waarheid ligt er besloten in deze enkele zin. Het herinnert ons eraan dat achter het masker van alledaagsheid, achter de schijn van eenvoud, een intense strijd kan woeden. Sommige mensen dragen een buitengewoon rijke innerlijke wereld in zich, een wereld van diepe gedachten, scherpe emoties en kwetsbare schoonheid. En toch dwingen zij zichzelf om in te passen in een werkelijkheid die vaak oppervlakkig aanvoelt, die niet strookt met de complexiteit van hun ziel. Het is alsof zij proberen een melodie te spelen die niet in harmonie is met de muziek van de wereld om hen heen. Die inspanning, die voortdurende poging om "gewoon" te zijn, is niet alleen uitputtend, maar ook een vorm van lijden die nauwelijks gezien wordt. Deze lichtgevende zielen zijn vaak kunstenaars, denker...

  De langste nacht van het jaar (21 december) brengt een diepe stilte met zich mee. Op die dag wordt ook Yule, het Keltische midwinterfeest, gevierd. We staan dan stil bij het keerpunt van het licht: de donkerte heeft haar hoogtepunt bereikt, en langzaam keert het licht terug. Maar voordat de dagen weer langer worden, biedt de donkere periode ons een unieke kans voor introspectie en reflectie. Wat hebben we geleerd van het afgelopen jaar? En welke ideeën mogen in stilte ontkiemen voor de toekomst? Net als Yule, nodigt de tarotkaart De Kluizenaar ons uit om naar binnen te keren. Deze kaart, met zijn oude wijze figuur en lantaarn, symboliseert het vertrouwen op je eigen wijsheid en (levens)ervaring. In de stilte van de winter nodigt De Kluizenaar je uit om je innerlijke licht te vinden en te volgen, zelfs als het pad niet meteen zichtbaar is. Hij is een gids in de duisternis, die ons eraan herinnert dat introspectie de basis is voor groei. En hoe passend dat deze kaart ook de jaarkaa...

  In 1843 bevindt de gevierde Britse romanschrijver Charles Dickens zich op een dieptepunt in zijn carrière met drie mislukkingen achter de rug en familiekosten die zich thuis opstapelen. Vastbesloten om te herstellen, besluit Dickens een kerstverhaal te schrijven en het in minder dan twee maanden zelf te publiceren. Terwijl Dickens op zo'n korte termijn aan het schrijven is, komen zijn vervreemde vader en moeder bij hem logeren. Nog steeds geplaagd door pijnlijke herinneringen aan zijn vader die zijn jeugd verpestte door zijn financiële onverantwoordelijkheid, ontwikkelt Dickens een schijnbaar onoplosbare writer's block. Dickens moet zijn persoonlijke demonen onder ogen zien die worden belichaamd door zijn personages, met name in zijn denkbeeldige gesprekken met Ebenezer Scrooge. Met een naderende deadline worstelt Dickens met inspiratie tegen zijn frustraties en de meningen van zijn personages in een literaire uitdaging om een ​​klassiek verhaal te creëren dat de essentiële z...

  23/12/1938 - Kronenburgerpark Sneeuw in het Kronenburgerpark, op de achtergrond de Kronenburgersingel, 23 december 1938. Het Kronenburgerpark was/is vanwege zijn ligging en hoogteverschillen een ideale plaats om sleetje te rijden of op een stuk karton van de hellinkjes te glijden. Op 22 en 23 december 1938 viel er sneeuw. Op de 23e lag er 13 cm, die zich tot na de Kerstdagen kon handhaven, omdat het tot na de Kerst bleef vriezen. (Fotocollectie Regionaal Archief Nijmegen - GN5094 Info: Franks Weer en eigen)

  Dit klooster, opgezet als studiehuis het "Bisschop Hamerhuis", is in 1923 gebouwd in opdracht van de Missionarissen van Scheut naar ontwerp van architect Ch.M.F.H. Estourgie. Van het oorspronkelijke ontwerp zijn drie vleugels in u-vorm gerealiseerd. De vierde vleugel met kapel aan de achterzijde is nooit gebouwd. Het studiehuis is vernoemd naar de Nijmeegse bisschop Hamer die in 1900 tijdens zijn missiewerk in China werd gedood. De oosterse pagode-toren op het dak verwijst naar de missionering van de Scheutisten in China. De Missionarissen van Scheut waren de eerste congregatie in een lange reeks die na de opening in 1923 van de Katholieke Universiteit een studieklooster in Nijmegen openden. Het pand is in de jaren tachtig door de universiteit aangekocht en sinds 1995 in gebruik bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het Bisschop Hamerhuis is thans een Rijksmonument. ( Foto R. Veringmeier Wikipedia )

  Schatgraven in het secretariearchief Nijmegen 1810-1946: Naar de film! Zoals eerder gemeld maakt het Regionaal Archief momenteel het gemeentelijk secretariearchief 1810-1946 beter toegankelijk voor het publiek. Dit archief blijkt een schat aan gegevens te bevatten over de geschiedenis van de Nijmeegse bioscopen. Wie hier onderzoek naar wil doen, kan niet om deze informatiebron heen. In 1895 waren er in Nijmegen voor het eerst filmbeelden te zien. In een leegstaand pand in de Houtstraat konden belangstellenden gedurende enkele dagen tegen betaling korte filmscènes bekijken in een kinetoscoop, een individuele kijkkast. Bijvoorbeeld van ‘een paartje dat met alle zwier en élégance een Schotschen dans uitvoert’. Tijdens de kermis van 1896 deed met de cinematograaf van de gebroeders Lumière de geprojecteerde film hier zijn intrede. In een tent in de Van der Brugghenstraat vergaapten de Nijmegenaren zich aan bewegende beelden van onder meer bezoekers van een zwembad: ‘alles zóó levendig...