Fallout TV Series 2024 seizoen 1 Review

 Jaren nadat een nucleaire apocalyps Amerika verwoest, dwingt een gewelddadige aanval van bandieten op een ondergrondse schuilkelder een van de bewoners om een ​​dorre woestenij vol straling, gemuteerde monsters en een wetteloze samenleving van degenen die op het aardoppervlak zijn achtergebleven, te verlaten.

Dit is een van de beste tv-series die ik in lange tijd heb gezien! Van het verhaal tot het acteren en het niveau van betrokkenheid, het is superlatief!!! Ik zou het ten zeerste aanbevelen! 
Fallout was een meeslepende, leuke, spannende en immense ervaring. Toen ik zag dat deze show werd uitgebracht op Prime, wist ik dat het een hit zou worden. De producers gebruikten een geweldige keuze aan personages met geweldige prestaties en energie. De show had de aspecten van een spannende ervaring en ook een avontuurlijke ervaring. Er waren momenten dat ze je op het puntje van je stoel hielden, lachend of in pure shock. Ze namen een geweldig standpunt in van de games en creëerden zo'n meesterwerk met hoe relevant en vergelijkbaar de game en de show deelden. Het waren goede langere afleveringen met een geweldige setting, plot en thema. De show voldeed aan de vereisten om de kijker niet te vervelen, maar ze juist op te winden. De regisseur en cameraman leverden verbluffend werk en deze show was een waar kunstwerk.
Fallout speelt zich af in 2296 en volgt Lucy McLean (Ella Purnell), een beschutte Vault-bewoner, op een gevaarlijke zoektocht om haar ontvoerde vader te redden. Terwijl ze voor het eerst de bestraalde woestenijen betreedt, biedt het verhaal kijkers een authentieke introductie tot de chaos en groteske schoonheid van dit post-nucleaire Amerika. De aandacht voor detail van de serie - van de overblijfselen van retrofuturistische cultuur tot de groteske mutanten - blijft trouw aan het bronmateriaal en is tegelijkertijd toegankelijk voor nieuwkomers. Walton Goggins steelt de show als "The Ghoul" met een optreden dat zowel spookachtig als diep menselijk is, en geeft het verhaal een emotionele kern die verder gaat dan louter actiescènes.
De serie blinkt uit in zijn wereldopbouw, waarbij de onvoorspelbare terreur en absurditeit van het leven na de bommen wordt vastgelegd. De hommage aan de games is duidelijk in momenten als chaotische schietpartijen en huiveringwekkende ontmoetingen met gemuteerde monsters, maar de show vermijdt wijselijk te veel vertrouwen op spelmechanismen. Het duikt ook dieper in thema's als overleving, klassenverschillen en de gevolgen van de arrogantie van de mensheid.
Het tempo hapert echter halverwege, omdat bepaalde subplots meanderen, waardoor het seizoen van 8 afleveringen uitgerekt aanvoelt. Hoewel Lucy's verhaallijn boeiend is, worstelt de serie af en toe om zijn ensemblecast in evenwicht te brengen, waarbij sommige personages zich onderontwikkeld voelen. Toch levert de finale genoeg wendingen en inhoud om toekomstige seizoenen op te zetten.
Als fan waardeerde ik Fallouts ambitie en unieke stem in het drukke veld van videogame-adaptaties. Het is een gedurfde en imperfecte reis door een bekende maar opnieuw uitgevonden woestenij. Voor degenen die van de games houden, is het een nostalgische trip. Voor nieuwkomers is het een meeslepende introductie tot een wereld waarin hoop en horror botsen.
Fallout is misschien niet vlekkeloos, maar het laat een blijvende indruk achter, net als de games die het inspireerden. Een must-see voor fans van dystopische verhalen!
Op dit moment is het op een heel mooi seizoen één-niveau, waarbij je het gevoel hebt dat de show niet is aangeraakt door zijn eigen grootsheid. Dus de show is erg onaangetast door al te veel bemoeienis. Ik hoop dat seizoen twee het verhaal ook precies op dezelfde manier brengt! Ik hoop dat de acteurs of de regisseur of de makers dit niet te veel naar hun hoofd halen dat seizoen één zo succesvol is geweest! Het is echt heel erg goed! Ik hoop dat seizoen twee heel snel komt, want is wel aan gekondigd dat die er komt, vandaar ook de titel van deze blog seizoen 1 review.

Een van de meest opvallende make-uptransformaties betrof Walton Goggins, die zowel The Ghoul als zijn vroegere zelf, Cooper Howard, vertolkt. Een oude vriend van Goggins en veteraan in make-upeffecten Jake Garber nam de taak op zich om de ingewikkelde make-up voor The Ghoul aan te brengen, met protheses ontworpen en beheerd door Vincent Van Dyke en zijn team. Er waren ook eerste gesprekken over contactlenzen, die volgens Goggins al snel werden afgewezen. "Op een gegeven moment hadden we het over het gebruik van contactlenzen. Ik ging naar de dokter en we lieten ze maken en indoen. De allereerste keer dat we de eerste keer aanbrachten, keken we er allemaal naar en zeiden: 'Dit klopt niet. Opeens word je niet-menselijk. We moeten je ogen zien.' En dat was dus een groot deel van het verhaal vanaf het begin." Door nauwkeurige verfijning reduceerde Garber de make-uptijd van vijf uur naar twee, waardoor Goggins zijn energie en focus kon behouden tijdens de veeleisende shoot. Nolan voegde toe: "De make-up was dun genoeg om de expressiviteit van Walton Goggins' optreden te zien, maar ook realistisch genoeg om de look en feel van The Ghoul vast te leggen."