Double Team (1997)
Terroristenofficier Jack Quinn mist zijn doelwit, Stavros, op de vooravond van zijn laatste missie. Van daaruit wordt hij naar de kolonie gestuurd; een wedergeboorte voor doodgewaande huurmoordenaars. Hij ontsnapt daar en zoekt de hulp van Yaz, een wapenhandelaar, voor zijn laatste gevecht met Stavros.
- Yaz : Wat is er mis met mijn kleren?
- Jack Quinn : Je lijkt op een wortel met oorbellen.
Het script voor Double Team heette oorspronkelijk "The Colony" en volgens verschillende bronnen was het eigenlijk best goed. Blijkbaar heeft het veel grote veranderingen ondergaan op weg naar productie, totdat het eindproduct qua toon en kwaliteit weinig gelijkenis vertoonde met het originele script. Betekent dit dat Double Team een ramp is? Niet echt, maar het is duidelijk dat alle veranderingen voor problemen hebben gezorgd.
Aan de ene kant heb je de deelname van de beroemde Hong Kong-regisseur Tsui Hark en de wereldklasse cameraman Peter Pau. Ze slagen erin om een aantal van de coolste, meest trippy, meest fantastische beelden te creëren die deze kant van een MTV-video bevat en, beter nog, doen dat zonder de overdreven choppy editing die meestal gepaard gaat met films in "MTV-stijl". Je kunt de luxueus geschoten beelden echt waarderen, hoewel de film absoluut niet traag is. Beter nog, het is een van de weinige Van Damme-films die beseft dat de beste Van Damme-films de films zijn die absoluut nooit afhankelijk zijn van Van Damme's acteerwerk (of dat van iemand anders) om de film te dragen. Het is allemaal actie, dwaas vermakelijke plotwendingen en geweldige beelden. Als een actievolle, overdreven, oogstrelende fantasy, werkt Double Team erg goed.
Aan de andere kant is het pijnlijk duidelijk dat Double Team vroeger een slimmer script had dat vroeg om een veel subtielere en serieuzere aanpak. Als deze "intelligente" elementen volledig waren gewist of afgezwakt voor het eindproduct, zou dit geen probleem zijn geweest. Het lijkt er echter op dat sommige van de subtielere plotontwikkelingen erin zijn gelaten en ze passen NIET goed bij Tsui's en de rest van de "jackhammer"-aanpak van het verhaal in het uiteindelijke script. Bijvoorbeeld, op een gegeven moment zou een receptlabel op de muur moeten worden opgemerkt door Van Damme's personage die vervolgens de naam van de dokter op het label gebruikt als een aanwijzing. Echter, tenzij je heel erg goed oplet, zou je dat nooit weten. Het is zo klein op het scherm, het label had net zo goed leeg kunnen zijn. En de opname waarin het label van het medicijnflesje wordt gehaald, is veel te snel en onduidelijk. Een extra shot van dichtbij van het label zou de zaken enorm hebben opgehelderd. Maar dat gebeurt nooit. De film bevat meerdere voorbeelden als deze waarbij een verhelderend shot of een extra regel verklarende dialoog de zaken veel duidelijker had gemaakt. Het resultaat is dat wat op het eerste gezicht opvallende plotgaten lijken (zelfs voor dit soort films) in feite te wijten zijn aan slecht uitgelegde plotpunten. Zo'n obscure presentatie had misschien gewerkt in een stillere, "intelligentere" spionagefilm waarin het publiek weet dat ze niet met de paplepel ingegoten krijgen wat er gebeurt. Maar na 40 minuten van vreselijke one-liners en belachelijke actie is het laatste wat van het publiek van Double Team verwacht zou moeten worden, dat ze plotseling goed opletten wat er gebeurt.
Ik weet niet of Tsui Hark probeerde om subtiele elementen te behouden en deze te verzoenen met de snelle aanpak, of dat hij gewoon niet om zulke details gaf en de boel in beweging wilde houden (waarschijnlijk het laatste, aangezien zijn volgende film, Knock Off, experimenteerde met deze abstracte, naar-de-hel-met-het-vertellen visuele aanpak tot in de n-de graad). Hoe het ook zij, het resultaat is een behoorlijk wilde maar enigszins verwarrende actiefilm die veel beter had kunnen zijn met kleine veranderingen.
Aan de ene kant heb je de deelname van de beroemde Hong Kong-regisseur Tsui Hark en de wereldklasse cameraman Peter Pau. Ze slagen erin om een aantal van de coolste, meest trippy, meest fantastische beelden te creëren die deze kant van een MTV-video bevat en, beter nog, doen dat zonder de overdreven choppy editing die meestal gepaard gaat met films in "MTV-stijl". Je kunt de luxueus geschoten beelden echt waarderen, hoewel de film absoluut niet traag is. Beter nog, het is een van de weinige Van Damme-films die beseft dat de beste Van Damme-films de films zijn die absoluut nooit afhankelijk zijn van Van Damme's acteerwerk (of dat van iemand anders) om de film te dragen. Het is allemaal actie, dwaas vermakelijke plotwendingen en geweldige beelden. Als een actievolle, overdreven, oogstrelende fantasy, werkt Double Team erg goed.
Aan de andere kant is het pijnlijk duidelijk dat Double Team vroeger een slimmer script had dat vroeg om een veel subtielere en serieuzere aanpak. Als deze "intelligente" elementen volledig waren gewist of afgezwakt voor het eindproduct, zou dit geen probleem zijn geweest. Het lijkt er echter op dat sommige van de subtielere plotontwikkelingen erin zijn gelaten en ze passen NIET goed bij Tsui's en de rest van de "jackhammer"-aanpak van het verhaal in het uiteindelijke script. Bijvoorbeeld, op een gegeven moment zou een receptlabel op de muur moeten worden opgemerkt door Van Damme's personage die vervolgens de naam van de dokter op het label gebruikt als een aanwijzing. Echter, tenzij je heel erg goed oplet, zou je dat nooit weten. Het is zo klein op het scherm, het label had net zo goed leeg kunnen zijn. En de opname waarin het label van het medicijnflesje wordt gehaald, is veel te snel en onduidelijk. Een extra shot van dichtbij van het label zou de zaken enorm hebben opgehelderd. Maar dat gebeurt nooit. De film bevat meerdere voorbeelden als deze waarbij een verhelderend shot of een extra regel verklarende dialoog de zaken veel duidelijker had gemaakt. Het resultaat is dat wat op het eerste gezicht opvallende plotgaten lijken (zelfs voor dit soort films) in feite te wijten zijn aan slecht uitgelegde plotpunten. Zo'n obscure presentatie had misschien gewerkt in een stillere, "intelligentere" spionagefilm waarin het publiek weet dat ze niet met de paplepel ingegoten krijgen wat er gebeurt. Maar na 40 minuten van vreselijke one-liners en belachelijke actie is het laatste wat van het publiek van Double Team verwacht zou moeten worden, dat ze plotseling goed opletten wat er gebeurt.
Ik weet niet of Tsui Hark probeerde om subtiele elementen te behouden en deze te verzoenen met de snelle aanpak, of dat hij gewoon niet om zulke details gaf en de boel in beweging wilde houden (waarschijnlijk het laatste, aangezien zijn volgende film, Knock Off, experimenteerde met deze abstracte, naar-de-hel-met-het-vertellen visuele aanpak tot in de n-de graad). Hoe het ook zij, het resultaat is een behoorlijk wilde maar enigszins verwarrende actiefilm die veel beter had kunnen zijn met kleine veranderingen.
Reacties
Een reactie posten