Het leven leert alleen om te vliegen

Het leven leert alleen om te vliegen wie niet bang is om te vallen. We leren niet altijd vanaf de eerste vlucht, maar we moeten leren opstaan zonder bang te zijn om weer te vallen.

Deze glijbanen door de hemel van het leven die Constança lieten zien te leven en niet bang te zijn om risico's te nemen. Elke gewonnen storm was een gewonnen strijd die haar moediger maakte. Ze zou niet aan de grond gekluisterd blijven uit angst voor de stoute wind die in haar waait. Het was deze adrenaline van dromen van wat iedereen zei dat het onmogelijk was waardoor ze vleugels creëerde om te kunnen blijven vliegen, hoger en hoger.

gaf nooit toe aan een obstakel en wist altijd hoe ze omheen te komen. Ik wist dat langs het levenspad, het de doornen zijn die ons de mooiste rozen geven. Het was in de lege regels dat Constança haar verhaal schreef zonder bang te zijn voor de rondingen die het leven zou tekenen.

Ze had brede horizonten en was niet ontmoedigd toen het fout ging. Ik wilde niet dat de tekst op de rand van de pagina's eindigde, zonder dat ze alles schreef wat in haar ziel zat. Ik heb niet gekozen op wie ik verliefd werd en vergeten, toen het nodig was om verder te gaan, het was een vastberadenheid waar iedereen jaloers op was. Als er iets is wat het leven je geleerd heeft, is het dat geliefden geen dagen kiezen om aan te komen en te vertrekken wanneer ze daar zin in hebben. Dus als iemand afscheid van haar nam, regelde ze het verhaal op de zolder van herinnering en bleef ze glimlachen naar het publiek dat leefde met ogen op haar gericht.

Het leven dat je liefde gaf was hetzelfde leven dat je pijn wegnam. Hij had geen tijd om te lijden, hij kon niet moe worden van de artefacten van het lijden die haar aan het verleden wilden binden. Voor haar was het leven altijd aanwezig en versierd met glimlachen die de toekomst riep.

Niets wat ze zeiden zou logisch zijn als de woorden niet uit het hart kwamen. Geen geschreeuw zou haar knuffelen als haar armen niet de geur van liefde hadden die in degene die haar wilde knuffelen.

Woorden groeien niet in een tuin waar iemand een roos steelt om indruk te maken op wie hij wil veroveren. Alles wordt gezegd met een blik die door het hart gecontroleerd zal worden. Hij is degene die de vertaling doet van het gevoel van degenen die naar ons kijken en met onze ziel willen spreken. Het is met de ogen dat degenen die ons willen overwinnen verleiding schrijven op het lichaam dat wakker wordt na die blik afgevuurd.

Misschien wist Antonio het niet, maar liefde is zo eenvoudig dat het niet de grootsheid van woorden nodig heeft die sommigen proberen uit te vinden om zichzelf meer te laten zien dan ze zijn. Elk van zijn toespraken was een overloop van boeken die hij niet las en waar hij woorden stal waarvan hij niet wist dat ze het hart van Constança ontmoeten.

Hij had dorst naar passie, maar had nog niet geleerd om de nectar van liefde te drinken om zijn hart te voeden. Hij verzadigde in verlangen en lokte verleiding uit en beloofde hem een hemel waarvan hij niet wist welke kant hij stond. Ik bood haar sterren aan, zei dat ze ze zouden verlichten op de donkerste dagen, niet wetende dat de sterren ons doen glimlachen als ze ons kippenvel geven op de nachten dat liefde koning is.

Antonio was ervan overtuigd dat Constança met zijn woorden zich als een prinses zou voelen. Op een dag moest je wakker worden om te leven. Constança leerde hem dat hij alleen van degenen houdt die de roep van liefde in hem voelen en dat in de stilte van een blik degenen die naar ons kunnen luisteren zonder iets te zeggen overwonnen worden. Het is in deze magische stilte dat je realiseert wie van je houdt. Antonio bleef naar haar kijken en kon het gevoel van die vrouw die hij wilde overwinnen en van wie hij niet kon houden niet vertalen.

@Angela Caboz

Alle rechten voorbehouden

Wet N. de 50/2004 van 24 augustus