Lezen
Terwijl je aan het lezen bent, gaan al die gedachten door je hoofd.
Het lijkt alsof je op meerdere tracks tegelijk zit.
Er bestaat geen mechanisme dat aangeeft dat de ene gedachte waardevoller is dan de andere.
Er is nooit een waarschuwingssignaal dat er op dit moment te veel gedachten in je hersenen zijn.
Je krijgt geen signaal dat je nu moet kiezen welke gedachten behouden kunnen worden en welke verwijderd moeten worden, welke gedachten oud zijn en welke nieuw.
De gedachten die je vormt zijn gebaseerd op de kennis van je dagelijks bestaan, de invulling ervan en je verwachtingen ten aanzien van de toekomst.
Dit gaat niet over de verre, maar over de nabije toekomst, alleen over morgen en overmorgen.
Je gaat er onwillekeurig van uit dat morgen hetzelfde zal zijn als vandaag.
Dat ervaar je als veilig, want stel je voor dat je geen idee hebt hoe morgen er uit zal zien.
Als alles voortdurend zou veranderen, zou dit spanning veroorzaken; we houden van verrassingen, maar niet van constante veranderingen.
Dit geldt op de een of andere manier niet voor de talloze gedachten die op een normale dag door ons heen gaan.
We zijn er zo aan gewend dat we ons er niet eens van bewust zijn.
Neem die gedachte over de toekomst, dat morgen bijna hetzelfde zal zijn als vandaag.
Dat is geen bewuste gedachte, het is een soort uitgangspunt.
Als je je bewust zou worden van al je gedachten, zouden je hersenen ze helemaal niet kunnen verwerken, het zijn er gewoon veel.
Je zou oververmoeid raken.
Niet alle gedachten hebben hetzelfde effect.
Bewuste gedachten trekken niet alleen je aandacht, maar hebben ook gevolgen, je doet er iets mee.
De onbewuste of ‘losse’ gedachten gaan door je heen, maar resulteren niet in actie.
Dat betekent niet dat die losse gedachten inhoudsloos zijn.
Ze bevatten wel informatie, maar om er iets mee te kunnen doen, moet je je er eerst van bewust worden.
In welke mate ben jedagelijks bewust bezig met een gedachte, of een reeks gedachten?
De enige manier om daar achter te komen is door je ervan bewust te worden.
Neem aan het eind van de dag vijf tot tien minuten de tijd voor jezelf.
Als je zegt: "Ja, maar ik heb niet zoveel tijd", besef dan dat er vierentwintig uur in een dag zitten.
Van die uren slaap je ongeveer zeven, waardoor er nog zeventien uur overblijven.
Hoeveel uur van die tijd besteed je aan eten, werken, ontspannen en zorgen voor anderen?
Is er geen ruimte voor vijf of tien minuten, misschien vijftien minuten, voor jezelf?
Als je ernaar kijkt, weet je dat je die tijd voor jezelf kunt maken.
Reacties
Een reactie posten