De maan en ik
In de eenzaamheid van de koude nacht blijft het verborgen in de schaduw van de wolken die de zoete gloed en charme van de maan dragen; Vaag donkere gedachten naderen, de kalmte van de nacht laat de gevoelens die pijn doen, verwonden en slijten de geest; De koude wind raakt het raam en waarschuwt dat verdriet, verlangen en angst de vroege aanwezigheid van binnen wensen te markeren; In de hemel trekken de wolken weg, geven de maan ruimte met haar sterke en krachtige licht, op dat moment krijgt de zee kracht, schommelen de kokosbomen met meer energie en de slechte gevoelens en sensaties zijn versteld van het klimaat van liefde, overwinning en vrede dat door de rijke kracht van de maan, alle aandacht is gericht op zijn majestueuze briljantheid vol mysteries. RICHARD SANTOS VAN SOUZA