Time Changer (2002)

 Een Bijbelprofessor uit 1890 reist via een tijdmachine terug in de tijd naar het heden en kan zijn ogen niet geloven!

• Eddie Rodriguez : Hé! Preacher man heeft nieuwe kleding gekocht!
• Russell Carlisle : Draden?
• Eddie Rodriguez : Je weet wel, kleren, vodden, ropa!

De kern van het verhaal is dat twee hoogleraren uit 1890 het oneens zijn over de aard van moraliteit. Dr. Andersone zegt dat een morele code die uiteindelijk niet gebaseerd is op de autoriteit van God, inherent ongefundeerd is en gedoemd is te mislukken. Dr. Carlisle is het ermee eens dat mensen vertrouwen moeten hebben in God, maar gelooft dat moraliteit gebaseerd kan zijn op niet-religieuze, pragmatische gronden. Verder beweert Anderson dat het belangrijker is dat mensen gered worden en de eeuwigheid met God doorbrengen dan dat ze een goed leven leiden; Carlisle is het daarmee eens, maar hij benadrukt dat een goed leven op zichzelf nog steeds goed is. (Alleen al door dat te lezen, zou het duidelijk moeten zijn dat deze film veel dieper en filosofischer is dan 99% van de films die tegenwoordig worden gemaakt.) Anderson onthult vervolgens dat hij tot zijn conclusies is gekomen omdat hij een tijdmachine heeft uitgevonden en de toekomst heeft gezien, en hij weet hoe de dingen aflopen. Uiteindelijk overtuigt hij Carlisle om zelf naar de toekomst (ons heden) te reizen om het te zien. De rest van de film gaat over Carlisles ontmoeting met de cultuur en moraal van de 21e eeuw.

Grootste zwakke punt voor mij: er is een subplot waarin Carlisle twee mannen ontmoet die zijn "dekmantelverhaal" wantrouwen en stappen ondernemen om hem te onderzoeken. Ik vond deze subplot erg moeilijk te geloven. Als ik op een feestje iemand zou ontmoeten die terloops zou zeggen dat hij op een college in mijn stad werkte waar ik nog nooit van had gehoord, kan ik me niet voorstellen dat ik meteen zou concluderen dat hij een bedrieger is. Het is veel waarschijnlijker dat ik zou zeggen: "Huh, ik heb nog nooit van dat college gehoord. Misschien is het een klein schooltje achter het winkelcentrum." Ze onderzoeken het en ontdekken dat dit college vroeger in deze stad was, maar tientallen jaren geleden is verhuisd en dat er in de 19e eeuw een professor was die Carlisle heette. Ze vragen zich af hoe deze man vandaag de dag nog zou kunnen leven als hij in 1890 lesgaf op een college. Ze overwegen blijkbaar nooit voor de hand liggende, alledaagse verklaringen als: "Misschien heeft hij dezelfde naam als zijn grootvader die ook op deze school lesgaf". Enzovoort. Eerlijk gezegd denk ik dat deze hele verhaallijn erin is geplakt om wat conflict en spanning toe te voegen.

Over het algemeen denk ik dat deze film een ​​serieuze filosofische vraag op een vermakelijke manier presenteerde. Het vermeed grotendeels het toevoegen van onzinnige actie- en achtervolgingsscènes om het verhaal "spannender" te maken en hield het conflict serieus en intellectueel. Het voegde hier en daar wel wat grappige scènes toe om de stemming te verlichten. Ik vond het acteerwerk en de cinematografie goed, en de paar special effects-scènes waren behoorlijk professioneel.

Als je op zoek bent naar een spannende actiefilm, dan is dit het niet. Als je op zoek bent naar een uur of twee aan luchtig, gedachteloos entertainment, dan is dit het niet. Maar als je op zoek bent naar een serieuze, doordachte film, dan zou je Time Changer kunnen overwegen.