Federico van Habsburg

 Federico van Habsburg, bijnaam "de Knappe", was een Oostenrijkse edelman die tot de macht kwam als koning der Romeinen en hertog van Oostenrijk en Stiermarken. Zijn heerschappij, gekenmerkt door conflicten en ambities, was diep verbonden met twee werelden: het Heilige Duitse Romeinse Rijk en het Koninkrijk Aragon.

Federico werd geboren in de boezem van het huis Habsburg en was al van jongs af verstrikt in de politieke intriges van toen. Na de moord op zijn vader Albrecht I in 1308 nam hij de titel van hertog van Oostenrijk en Stiermarken aan naast zijn broer Leopold I.

In 1313, met de dood van Keizer Hendrik VII, opende Federico de kans om het hoogtepunt van de macht te bereiken. In een omstreden verkiezing werd hij gekroond tot koning der Romeinen tot Federico III, met tegenstand van Luis de Beieren.

Federico's heerschappij werd gekenmerkt door constante strijd om zijn macht te consolideren. Hij confronteerde Luis van Beieren in een jarenlange burgeroorlog, waardoor hij zijn positie verzwakte en het rijk verdeelde.

In 1315 trouwde Frederik met Elizabeth van Aragon, dochter van koning James II. Uit deze vereniging zijn twee dochters geboren, Anna en Elizabeth.

Ondanks de moeilijkheden die tijdens zijn bewind te kampen hadden, legde Frederik van Habsburg de basis voor de beklimming van het Huis Habsburg naar de troon van het Heilige Duitse Roomse Rijk. Zijn figuur, complex en vol contrasten, maakt hem een fascinerend karakter in de Europese geschiedenis.

Frederik van Habsburg overleed op 13 januari 1330 en liet een nalatenschap achter die gekenmerkt werd door ambitie, machtsstrijd en het nastreven van glorie. Zijn regering, hoewel kort en turbulent, droeg bij aan de consolidering van het Huis Habsburg als een van Europa's belangrijkste dynastieën.