De Toren XVI

De Toren XVI

Ook de zestiende kaart is donker van kleur en
roept in eerste instantie geen vrolijk beeld op.
We zien een toren die getroffen wordt door een
bliksemschicht, er breekt brand uit, de kroon
knalt eraf. Voor de twee figuren is het
onmogelijk om nog langer in de toren te
blijven. Ze moeten er uit; het kan niet anders.
Het archetype van de Toren is de doorbraak.
Net als met een bliksemschicht lijkt deze
doorbraak plotseling te komen.

In werkelijkheid betreft het een plotselinge
ontlading van spanning, die zich in de loop
van de voorliggende periode opgestapeld
heeft.De kaart die, in het prentenboek van het
leven, vóór de Toren ligt is de Duivel.
Daar hebben we gezien dat wanneer we vast
blijven houden aan oude structuren en
denkbeelden die eigenlijk niet meer bij ons
passen, we onszelf aan de ketting leggen en
onszelf onnodige beperkingen opleggen. De
spanning die dit geeft leidt tot de plotselinge
Ontlading bij de Toren.

De Ineenstorting of de Ontlading of de Doorbraak waar de Toren naar verwijst lijkt
haast een revolutie, die van buitenaf schijnt te gebeuren. Veelal is het echter de
laatste druppel die ons ‘dwingt’ om los te breken, om te ontladen, omdat de
spanning te groot werd. En wat je ook denkt te verliezen, je raakt nooit je wezenlijke zelf kwijt.

De in het blauw geklede figuur behoudt haar kroon.