Bomen Boodschap

 Er is een diepe behoefte om de wereld vol verhalen even buiten je te sluiten. Om even niet overprikkeld te raken door wat men daar naar buiten uitdraagt. Wanneer je zo'n fijngevoelig systeem hebt als jij, lief mens, is het ook logisch dat er telkens weer balans moet worden gezocht tussen spanning en ontspanning. Dat is uiteindelijk een hele dunne lijn, wat maakt dat je, wanneer er te veel spanning is, je voelt dat je het liefst even helemaal weg wilt kruipen en je wilt afsluiten om alleen maar weer naar de fluisteringen van jouw eigen hart te luisteren. Die fluisteringen raken sneller naar de achtergrond dan je zou willen, omdat je altijd gewend bent om de verhalen van anderen meer ruimte te geven.

Er moet altijd een balans zijn; het een kan niet zonder het ander en het is elke dag weer opnieuw zoeken naar een gezonde balans. Maar ook naar het plezier in de dingen die je doet. Het kan zomaar zo zijn dat er veel fijne dingen tussen zitten, maar dat juist één ding je zo kan raken dat het je direct weer een beetje wankel maakt en zorgt voor twijfel. Het laat vooral zien wat niet voedend is voor je en vooral ook hoe het werkt voor jou. Want jouw tijd is net zo kostbaar als die van iedereen. En dat wat jij te bieden hebt is eveneens kostbaar en daar mag misschien wat meer en fijner mee omgegaan worden. Alleen leer je dat pas te zien wanneer dat niet het geval is. Je leert door het donker het licht in je eigen hart te zien en te voelen waar jouw grenzen liggen en jouw normen en vooral waarheid. Hoe wil jij het indelen voor jezelf en hoe wil jij omgaan met jouw ruimte, energie, tijd en alles wat je te bieden hebt? Jij mag jouw voorwaarden voor het leven scheppen. Jouw leven. En alles wat je daarin te bieden hebt. De afgelopen tijd ben je aangeraakt in de verhalen dat je niets waard zou zijn, en zo nu aan het eind van deze maand mag je even stilstaan bij alles wat je hierin hebt bekeken en vooral de ruimte maken om het allemaal wat meer in te laten dalen in je systeem.