LAAT DE ANGST VOOR OUDE.
Het verouderingsproces is een lange loslaten.
Degenen die geleerd hebben om te laten gaan, los te laten, zich te ontketenen, zijn beter voorbereid op deze periode van het leven dan anderen.
Loslaten als je ouder wordt, is in de eerste plaats accepteren dat het lichaam ouder wordt.
Hij wordt sneller moe, vertoont sporen van slijtage, en wordt een bron van pijn.
Rimpels vermenigvuldigen zich, haar bleken, gewrichten zijn minder soepel.
Het loslaten van de prestaties van het ouder wordende lichaam betekent niet dat het hem verplicht wordt om plastische chirurgie of dwingende lichamelijke oefeningen te doen alsof de veroudering hem niet bereikt! Integendeel, met gratie aanvaarden, een nieuwe levensfase in te gaan die nieuwe tevredenheid brengt, meer verbonden met de binnenwaardigheid dan met de activiteit.
Loslaten naarmate je ouder wordt, is ook accepteren dat je de bronnen van herkenning van anderen wijzigen.
Nu de leeftijd komt, verdwijnt men geleidelijk uit het beroepsleven, wordt men niet meer "erkend", gewaardeerd, verliezen we stilaan onze plaats in deze stroming.
Voor veel mensen is dit een heel moeilijke periode. Hoe meer tijd je besteed hebt aan het werk, hoe meer het gebrek er is.
En als de kinderen weg zijn en hun leven hebben, sterft de echtgenoot soms en ontstaat er een enorme eenzaamheid als we niet leren om dat te vullen, rekening houdend met de nieuwe obstakels.
Loslaten is accepteren om anders te leven, ons aan te passen aan onze grenzen, onze krachten sparen en nee zeggen tegen wat te duur is aan energie.
Mensen die weigeren zich aan te passen, zich wanhopig vasthouden aan wat er gaat, die het bewijs van ouderdom weigeren, die niet rouwen om hun jeugd, bereidt zich voor op zeer ernstige depressie- en depressiereacties.
Toch oud worden kan mooi zijn! Het is de periode van welverdiende rust (als na een dag intens werken);
Het is meer tijd hebben om te mediteren, te bidden, in contact te komen met anderen, te blijven leren, te creëren, te "door te geven"...
Ouderdom is de periode waarin de wijsheid diep wordt geïnstalleerd; verwachtingen voor anderen loslaten; niet klagen over alles en niets: "mijn kinderen bellen me niet genoeg, niemand komt me bezoeken enz.... "Stop! De "andere" zijn net zo druk als wij op hun leeftijd waren, zonder dat we dachten dat deze bezigheden, ONZE bezigheden, de ouderen van ons gezin konden verstoren, waarvoor we "geen tijd" hadden!
Er is niets verplicht tot isolatie!
Je kunt ook je telefoon opnemen, vrienden ontmoeten, naar de show gaan, naar het museum...
Het is niet aan anderen om voor onze eenzaamheid te zorgen, het is aan ieder van ons om de verantwoordelijkheid voor ons leven te nemen, of we nu jong of oud zijn.
Goed ouder worden is het verleden loslaten, zeker; het is daar, op dit moment, alle redenen vinden om te verheugen, te delen, ons spirituele leven te ontwikkelen, om ons in zachtheid voor te bereiden op onze laatste reis.
Auteur onbekend
Het Tibetaans Onderwijs van Leven en Dood
Via de pagina van Joéliah
Reacties
Een reactie posten