Barbara Cartland

 Barbara Cartland herinnert zich haar ervaring met This Is Your Life in haar autobiografie, I Reach for the Stars...

Toen This Is Your Life voor de tweede keer voor mij werd gegeven , ontmoette ik veel meer van mijn vrienden. Op 8 november 1989 werd ik gevraagd om naar een van de studio's in Elstree te gaan om te praten over een film van mij die daar werd gerepeteerd.

Toen ik aankwam, verscheen Michael Aspel tot mijn verbazing in een paardenkoets en sprong eruit en zei: 'Barbara Cartland This Is Your Life'.

Het was het laatste wat ik had verwacht, maar ik was natuurlijk opgetogen toen ik besefte dat ik de eerste persoon zou zijn die ooit tweemaal het onderwerp van This Is Your Life was geweest . [Bigredbook.info-editor: dit is niet het geval, zoals de functie Life Second Time Around zal bevestigen!]

De eerste was in maart 1958 met Eamonn Andrews .

Het tweede programma vond uiteindelijk plaats in de studio's in Teddington .

We hadden vertraging omdat Margaret, de hertogin van Argyll, die zou deelnemen, twintig minuten te laat arriveerde en eiste dat haar poedel onmiddellijk de beste kip zou krijgen.

Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk hebben we onze plaatsen op de set ingenomen.

Ik kwam langs met Michael Aspel , gekleed in een roze jurk met pailletten, ontworpen door Norman Hartnell.

Alles verliep vrij soepel totdat ze de hertogin van Argyll een vraag stelden en ze volledig opdroogde.

Ik besefte wat er was gebeurd en barstte in een lofzang uit over hoe mooi ze was geweest toen ik haar begin jaren dertig voor het eerst als debutante had zien dansen met mijn broer.

Thames Television had veel moeite gedaan om mensen binnen te halen die ik niet had verwacht, waaronder een stel dat al veertig jaar getrouwd was.

Hun huwelijk was gelukkig, zei de vrouw, vanwege het feit dat ik haar, toen ze tijdens de oorlog in de Auxiliary Territorial Service (ATS) zat, een witte trouwjurk had gegeven, die haar man erg had bewonderd.

...een prachtig eerbetoon werd aan mij gebracht door Lady Pamela Hicks, die er erg mooi uitzag. Ze was de tweede dochter van Lord Mountbatten en ze zei dat mijn vitamines haar vader enorm hadden geholpen. Omdat mijn dochter Raine en haar man de Studio niet konden bereiken, hebben ze een hele goede 'beurt' gehad vanuit Althorp.

Ze zaten naast elkaar en waren een buitengewoon knap stel.

Prins Alexis, een van mijn Franse uitgevers, kwam speciaal uit Parijs over voor This Is Your Life . Beste John Mills , die ik al meer dan veertig jaar ken en liefheb, sprak over mij en mijn films.

In This Is Your Life zong ik ook een beetje 'A Nightingale Sang in Berkeley Square', dat ik in 1978 met het Royal Philharmonic Orchestra had gezongen.

Aan het einde van This Is Your Life liep iedereen naar de voorkant van het podium, terwijl de vrouw van mijn kleinzoon Victoria mijn achterkleindochter Claudia in haar armen droeg, terwijl mijn achterkleinzoon Edward, drie jaar oud, naar me toe rende en de roze pailletten van mijn jurk, bleef maar zeggen:

'Mooie jurk! Mooie jurk!'

Een groter compliment had niemand van een jonge man kunnen krijgen.

Nadat het was afgelopen, besefte ik dat het voor mij vrij gemakkelijk was om de eerste rij van het publiek te bereiken, waar de oude mensen zaten die de hele tijd hadden zitten kijken.

Ik strekte me uit en schudde ze de hand.

Daarna kwam de 'warming-up comedian' naar me toe en zei dat ik de eerste persoon was van alle This Is Your Life -programma's die ze ooit hadden gedaan, die enige aandacht trok of de hand schudde van het publiek.

Ik vond dit bijzonder omdat het publiek dan vrijwel uitsluitend bestaat uit ouderen die van ver komen omdat ze het als een uitje voor hen beschouwen.

Thames Television voorzag ons vervolgens van een heerlijk avondmaal en voldoende te drinken. Het was voor mij een heel spannende avond.

Eén ding dat die avond wel gebeurde en dat een ramp had kunnen zijn, was toen ik naar het publiek toe liep. Er was een opening in het podium waar de camera's waren gehuisvest en toen ik naar voren liep, viel ik bijna in deze opening. Zelfs nu weet ik niet hoe ik het heb kunnen vermijden.

Bron