Anderen

Anderen hun schoenen proberen aantrekken is als pijn zoeken in verboden tuinen. Het is alsof je over doelloze wegen reist en een uitweg probeert te vinden in een steeg die je eigenlijk nergens naartoe leidt.

Ik wilde je de mijne maken en ik beëindigde wonden die niemand kan helen. Ik viel in slaap in de armen van deze droom en werd wakker midden in een nachtmerrie.

De dromen die ik gevoed heb waren afgestemd op mijn lichaam en jij was een pak zonder maat, dat ik niet verloren wilde zijn in het midden van mijn kast. Je was een droom zonder de veertjes die ik me had voorgesteld, want in jouw wereld waren er geen kleurrijke gevoelens, terwijl ik leefde omringd door die fantasieën die mijn te donkere dagen licht gaven.

Ik plantte pijntjes op deze smalle weg en keek hoe alle bloemen die ik daar gezaaid heb, verwelken. Ik heb geleerd dat je niet van wie je kiest houdt, maar wie je ziel raakt en je alles geeft wat je wilt. Ik heb geleerd om niet andermans schoenen aan te trekken en dat het beste in het leven is om op blote voeten op ons eigen pad te lopen. Degenen die zonder toestemming rozenblaadjes verspreiden op andermans paden, zullen alleen maar doornen kunnen oogsten die je hart laten bloeden.

Ik wilde zo graag je schoenen dragen dat ik uiteindelijk pijn deed aan mijn voeten.

Angela Caboz